نام فارسی: ختمی
نام علمی: Althaea officinalis L.
قسمت مورد استفاده: تمام قسمتهای گیاه اعم از ریشه، گل و برگ گیاه دارای مصارف داروئی
میباشند.
اختصاصات گیاهشناسی:
این گیاه جزو گیاهان پایا ولی علفی است. ساقه های گیاه بلند و افراشته هستند و پوشیده از کرک نرم
میباشند. ریشه گیاه به رنگ زرد و گاهی خاکستری متمایل به زرد میباشد که دوکی شکل، منشعب و تقریبا ضخیم است.
برگها بهصورت متناوب روی ساقه قرار دارند که دندانه دار هستند و 3 تا 5 قسمتی می باشند. از بغل برگها خوشههای گل که غالبا به رنگ سفید، صورتی و یا مایل بهارغوانی هستند خارج میشود. دانهها در کنار هم قرار میگیرند و یک میوه دایرهای شکل مسطح را تشکیل میدهند که هر کدام از دانههای آن به تنهایی تقریبا کلیوی شکل هستند.
خواص داروئی:
گل ختمی: گلهای ختمی را صبح زود و قبل از باز شدن کامل باید چید. حالت نرم کننده دارد و در رفع سرفه و گلو درد به کار میرود همچنین در درمان ورم ملتحمه از آن استفاده میشود، در رفع التهاب مجاری تنفس فوقانی هم مصرف دارد.
برگ ختمی: به دلیل داشتن موسیلاژ فراوان درصورت مصرف داخلی حالت نرمکننده دارد اما در استعمال خارجی به عنوان ضماد یا لوسیون هم کاربرد دارد.
ریشه ختمی: بیشتر حالت نرم کننده دارد و در بیماری های معده ای و رودهای مصرف دارد. علاوه بر آن در خروج ترشحات ششی و رفع سرفه و تخلیه مخاط سینه مفید است، در درمان بیماریهای مثانه و کلیه (سنگ کلیه) نیز مصرف دارد. ریشه آن را پس از خروج از زمین پاک کرده سپس قطعه قطعه میکنند و بعد در دمای معمولی خشک مینمایند.
مهندس میترا فرهنگفر