نام فارسی: بومادران
نام علمی:Achillea milefolium
قسمت مورد استفاده: تقریبا تمام قسمتهای گیاه مخصوصا شاخه های برگدار، سرشاخه های گلدار، گلها و برگها که همگی دارای طعم تلخ و بوی تند میباشند قابل استفاده هستند.
اختصاصات گیاه شناسی:
گیاهی است چند ساله و علفی. ساقهها افراشتهاند و در قسمتهای انتهایی آن گلها به صورت کاپیتولهای کوچک در وضعیت مجتمع به صورت گل آذین دیهیم قرار گرفتهاند. در هر کاپیتول این گیاه دو نوع گل دیده میشود: گلهای زبانهای و سفید و گاهی ارغوانی در حاشیه و گل های لولهای و زرد در وسط گل آذین، برگها سرنیزهای شکل، بدون کرک و 2 تا 3 شانه ای و بدون دمبرگ میباشند. میوه گیاه به شکل فندقه است و از تمام قسمتهای گیاه بوئی قوی و تند به مشام میرسد.
خواص داروئی:
از زمانهای بسیار پیش بومادران برای بند آوردن خون و جلوگیری از خونریزی و درمان زخمهای دارای خونریزی مورد استفاده بوده است. بندآوردن خونریزی بینی، وجود خون در ادرار، بواسیرهای خونی، اختلالات و دردهای قاعدگی و اختلالات بینایی از دیگر موارد مصرف این گیاه در گذشته بوده است.
از طرفی داشتن مواد تلخ و عطری و تاننها باعث تاثیر این گیاه روی سلسله اعصاب و قلب است، از این رو در درمان خستگی عمومی، ضعف اعصاب، صرع، هیستری، ضعف قلب و ورم ماهیچههای آن کاربرد دارد و شیره تازه گیاه در رفع آنژین صدری و درد قلب و گرفتگی ناگهانی آن مفید واقع میشود.
دیگر موارد مصرف گیاه در از دستدادن اشتها، مشکلات کبد و کیسه صفرا، ناراحتیهای گوارشی، اسهال، نفخ و ناراحتیهای گاستریک است، به علت دارا بودن اثر مدر نیز در دفع سنگ کلیه و کاهش تب موثر است.
در استعمال خارجی جوشانده غلیظ گیاه در درمان زخمهای چرکی، شقاقها، جوش و اگزما، درمان ترک دست و پا و غرغره کردن مورد استفاده قرار میگیرد.
مهندس میترا فرهنگفر